بدن انسانها در فضای شهری یک طرح موقتی با هدف ایجاد تنوع در محیط معماری شهری است. هدف از ارائه و اجرای طرح "بدن انسانها در فضای شهری"، از یک سو به تصویر کشیدن ساختار عملی شهر و از سویی دیگر نمایان ساختن احتمالات و فضاهای جنبشی و حرکتی محدود شده اما در عین حال رعایت قوانین و تمام محدودیتهای قانونی است. این طرح با قرار دادن بدن افراد در نقاط مشخص شده و اعمال این نوع ابتکار، به دنبال ایجاد یک فرایند و نوعی محرک است که عابرین و سایر مشاهده کنندگان را به فکر وا میدارد.
مشاهده این تصاویر زنده، رهگذران، ساکنان و مخاطبان را تحریک به بازتاباندن فضای شهری اطراف خود و بازنگری در حرکات، رفتارها و عاداتشان مینماید. "بدن انسانها در فضای شهری" ساکنان شهر را دعوت به عبور و رفت و آمد عادی و روزمره خود در شهر همراه با ایجاد یک نوع ارتباط قویتر و نزدیکتر با محله، منطقه و شهر خود مینماید. این طرح موقتی که در اصل نوعی مداخله در محیط معماری شهر محسوب میشود، بعد از پایان مدت اجرا هیچ نوع اثر و ردپایی از خود به جای نمیگذارد؛ اما قطعاً برای مدتی طولانی و شاید تا ابد در حافظه شاهدان عینی خود باقی خواهد ماند.
نیک وودمن (Nick Woodman)، متولد ۱۹۷۷، مؤسس شرکت گوپرو، از علاقهمندان جدی ورزشهای هیجانی، شامل موجسواری، اتومبیلرانی، دوچرخهسواری، اسکی، کایت سواری و سقوط آزاد بوده و هست. او پس از فارغالتحصیلی از دانشگاه کالیفرنیا واحد سندیگو، در رشتهی هنرهای تجسمی، نتوانست شغل مناسبی برای خود دستوپا کند؛ اما اکنون جزء میلیاردرهای مشهور آمریکا است.
زمانی که وودمن ۲۶ ساله، مشغول موجسواری در آبهای اندونزی بود، مانند بسیاری از ورزشکاران ورزشهای هیجانی، مسحور حرکتهای خود در میان موجها شده بود. او گفته است، که با خود فکر میکرده که چگونه میتوان بهشکلی منحصربهفرد، و با کنترل خود ورزشکار، از این حرکات، عکس گرفت. اینگونه بود که رویایش به واقعیت پیوست و دوربین فوق حرفه ای و کوچک اما همه کاره ی وودمن ساخته شد. دوربینی که قادر است بر روی مچ دست، مچ پا یا روی هر وسیله ای نصب شود و مواقعی که هیجان حرف اول را می زند، دوربین کار خودش را انجام داده و تصاویری اینگونه حیرت انگیز را ثبت کند.
نویسندگان فتوبلاگ hel-looks برای چندین سال است که رهگذران مختلفی را از نظر استایل و فرهنگ لباس پوشیدن در خیابانهای فنلاند زیر نظر داشته اند و در این رابطه مجموعه ای تصویری را گردآوری کرده اند که در ادامه می بینید. توضیح اینکه در واقع این فتوبلاگ توجهی به مدهایی که توسط استودیوهای فشن، طراحی و عرضه میشوند نداشته و بیشتر به دنبال شیوههای لباس پوشیدنی بوده که توسط مردم و به ابتکار خودشان ارائه میشود. مفهومی که به اسلوب خیابان یا Street Fashion معروف است.