قورباغه های درختی اغلب در میان درختان بلوط، بید و ممرز مخفی می شوند و آنچنان به برگ های این درختان می چسبند که به زحمت می توان آنها را پیدا کرد. کم و بیش هم بر روی گیاهان علفی با برگ های پهن یافت می شوند. تصاویر زیر که توسط یک عکاس حیات وحش گرفته شده، بازی سه قورباغه درختی را بر روی یک شاخه درخت در جنگلهای اندونزی نشان می دهد.
مقاله ای که در پیش روی شماست برای اولین بار در سایت ها و رسانه های کشورمان منتشر می شود. این متن ترجمۀ چندین مقاله و کتاب معتبر اروپایی و آمریکایی است که بسیاری از مراجع (رفرنسهای) این مقالات فقط در مراکز علمی و دانشگاهی جهان منتشر شده و در دسترس عموم مردم نمی باشد. ما از هر گونه دخل و تصرف علمی در محتوای این مقالات پرهیز کرده و فقط آن را ترجمه و ویرایش ادبی نموده ایم: تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل که عاقل را اشارتی کافی است.
جشنواره دو روزه "گادهیمای" هندوها در نپال بدون تردید یکی از بزرگ ترین جشنواره های کشتار گسترده حیوانات در جهان به شمار می رود. هر 5 سال یک بار طبق سنت هندوها، میلیون ها هندو که بخش اعظمی از آنها به دلیل ممنوعیت قربانی کردن حیوانات در هند، از مناطق شمالی هند به نپال می آیند، به مدت دو روز در معبد روستای باریاپور در مرز هند و نپال گرد هم می آیند و بزرگ ترین کشتار دسته جمعی حیوانات به ویژه گاو میش ها را رقم می زنند.
امسال نیز از روز جمعه 28 نوامبر این جشنواره در روستای باریاپور در نپال و در نزدیکی مرز هند آغاز شد و طبق تخمین ها 5 میلیون هندو از سراسر نپال و مناطق شمالی هند برای شرکت در این جشنواره آیینی راهی باریاپور شده اند. در آخرین مراسم که در سال 2009 برگزار شد بیش از 300 هزار حیوان که غالب آنها گاومیش، گوسفند، بز و خوک و حتی مرغ و... بودند، کشته شدند.
پیش بینی می شود در جشنواره امسال بیش از 500 هزار حیوان کشتار شوند. انجمن ها و فعالان مدافع حقوق حیوانات به دولت نپال فشار وارد می کنند تا مانع کشتار حیوانات در این فستیوال شود، اما دولت نپال به دلیل سابقه چند صد ساله رواج این سنت و استقبال میلیونی هندوها از آن، خود را درگیر مقابله با هندوها که برخی از آنها دیدگاه هایی به شدت افراطی درباره حفظ سنت های خود دارند، نمی کند. تصاویر زیر از فستیوال امسال گادهیمای (الهه هندو) است که از روز جمعه (7 آذر) در روستای باریاپور نپال آغاز شده است.
شرکت کنندگان در این فستیوال قربانی، هزاران گاو میش را در یک محوطه بزرگ جمع می کنند و سپس همه آنها را با تبر یا شمشیرهای تیز سلاخی می کنند. گاو میش ها به شیوه ای خاص و از پشت گردن زده می شوند و پس از آن مردم شرکت کنند برای تطهیر به شیوه هندویسم به کنار رودخانه می روند و به شستشو می پردازند. مدافعان حقوق حیوانات به خاطر خشونت قابل توجه این آئین از آن با عنوان بزرگترین کشتارگاه حیوانات در جهان نام می‌برند. عکس های شبکه الجزیره، رویترز و اسوشیتدپرس از این جشنواره را در زیر می بینید.
گفتنی است تعدادی از این عکس ها ممکن است برای برخی مخاطبان بیش از اندازه ناراحت کننده باشد!
آدم‌ها در مقابل مورچه‌اى كه توى لیوان آبشان مى‌افتد، برخوردهاى متفاوتى دارند. بعضى‌ها همین كه چشم‌شان به مورچه مى‌افتد، مى‌گویند: "اَه… تو توى لیوان من چه كار مى‌كنى؟" و بعد مورچه را لــــه مى‌كنند، یعنی دیگه مورچه بى‌مورچه! به این مى‌گویند كمال خودخواهى … بعضى‌ها هم مى‌گویند: "راستش امروز واسه یه مورچه هم روز گرمیه، تو هم كه به كسى صدمه‌اى نمى‌زنى، همینجا باش و واسه خودت شنا كن." به این مى‌گویند بردبارى … گروه سوم نه عصبانى مى‌شوند، نه بردبارى به خرج مى‌دهند، كمى شكر توى آب مى‌ریزند و مى‌روند! به این مى‌گویند عاشقی …
هرچند انسان اشرف مخلوقات خداست ولی نوعی وابستگی در زندگی انسان و حیوان وجود دارد و این انسان ها هستند که با برخوردهای متفاوت با حیوانات، خواسته یا ناخواسته صفات خود را نشان می دهند. صفاتی که نشان از بیرحمی در مقابل ترحم، اسارت در مقابل آزادی، نابودی در مقابل حق زندگی و حمایت از آنها و ... است. تصاویر زیر گویای بسیاری از صحنه های رویارویی انسان با حیوانات می باشد که از جهات مختلف قابل تامل است.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
